شوخی با این چیز ها خنده دار نیست - مجله جاودان

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، کرونا که آمد با خودش ترس را هم آورد؛ ترس از مبتلا شدن به یک ویروس ناشناخته که خیلی سریع منتقل می شد. اما این ترس باعث رفتار هایی شد که حالا جامعه شناسان در حال بررسی ریشه ها و نتایج آن هستند؛ از جمله انتشار غیرمسئولانه شایعات، شوخی با بیماری و رفتار های نژادپرستانه علیه سایر فرهنگ ها. فرانک شیانگ، ستون نویس روزنامه لس آنجلس تایمز در مقاله ای برخی از این رفتار ها را مورد بررسی قرار داده که ویژگی های قابل تأملی از بشر امروز را بیان می کند.

ما عاشق ترسیدن هستیم

شیوع کرونا در همه جای جهان ترس گسترده ای را در میان همه مردم ایجاد کرد. شاید خود ما هم تا حد زیادی علاقه مندیم ترس را در خودمان بیشتر کنیم تا بعد از تمام شدنش، آرامش مجدد را تجربه کنیم. پریسیلا والد، استاد دانشگاه و نویسنده کتاب مشهور روایت شیوع در همین رابطه می گوید مردم دوست دارند تا شیوع یک بیماری را مشابه فیلم های ترسناک ببینند. در ذهن ما شیوع یک بیماری، مشابه چیزی که فیلم های زامبی دیده ایم، تصور می گردد. خودمان را در فیلم های تخیلی و ترسناک فرض می کنیم و با حالت اغراق شده ای به شرایط نگاه می کنیم. برای همین هم وقتی ویروس متوقف بگردد، همه ما می توانیم یک نفس راحت بکشیم! والد می گوید: ما عاشق این هستیم که بشدت بترسیم تا دوباره از نو قوت قلب بیابیم!

پخش شایعه ها به سرگرمی ما تبدیل شده اند

از زمان گسترش ویروس کرونا در چین تا قبل از همه گیری گسترده آن، به صورت مداوم شایعات گسترده ای در مورد شیوع این بیماری در نقاط جهان منتشر می شد؛ در یکی از این موارد، شخصی در توئیتر یک کلیپ در مورد حضور آمبولانس ها در نزدیکی مجتمع خوابگاهی دانشجویان چینی در لس آنجلس منتشر کرد و همین باعث شد شایعات متعددی در مورد ارتباط این مسئله با ویروس کرونا منتشر گردد. مسئولین دانشگاه هم ارتباط این مسئله با کرونا را تایید کردند. این موضوع با ترس و وحشت در شبکه های اجتماعی منتشر شد و توصیه های جدی برای شستن دست ها و رعایت مسائل بهداشتی هم انجام می شد. همچنین خیلی از مردم از ابتلای آشنایان خود به ویروس کرونا خبر می دادند. تنها کمی بعد، مسئولان دانشگاه به راحتی ادعای قبلی خود را تکذیب کردند و منکر ارتباط حادثه مذکور با کرونا شدند. هیچکس هیچ توضیحی در مورد ادعای قبلی ارائه نداد و همه از پخش گسترده آن شایعه به راحتی عبور کردند! بنظر می رسد که این مسئله به یکی از عادت های روزمره ما تبدیل شده است. تبدیل شایعات به واقعیت ها و سو استفاده از آن برای خندیدن! ویروس کرونا، بیشتر از آنکه فکرش را بکنیم به یکی از عادت های سرگرمی مردم تبدیل شده است!

شبکه های اجتماعی همه چیز را منتشر می کنند

در گذشته، بخش عمده افکار مردم در ذهن هایشان باقی می ماند و نهایتا در جمع خانواده و یا دوستان با دیگران مطرح می شد. اما حالا، به اشتراک گزاری حرف ها و افکار به یکی از عادات اصلی و روزانه ما در شبکه های اجتماعی تبدیل شده است. چیزی که شاید خیلی وقت ها مشکل آفرین هم باشد. فضای مجازی این فرصت را برای همه ما ایجاد می کند که با هر چیزی شوخی کنیم! اما شوخی با ویروس کرونا، یا شوخی با منشا این بیماری - یعنی چین- شاید چندان جالب نباشد. ما با توصیه شستن دست ها به راحتی شوخی می کنیم، اما این خیلی ها را ناراحت می کند. ما با ویروس هم شوخی می کنیم. اما اگر کسی در خانواده بیماری مبتلا به کرونا داشته باشد عصبانی می گردد. ما حتی ممکن است چینی ها را بخاطر اینکه منشا بروز این بیماری چین است، مورد تمسخر قرار دهیم، اما این مسئله آن ها را ناراحت و دلگیر می کند.

شوخی با این چیز ها خنده دار نیست!

تمسخر بیماری و چینی ها اصلا خنده دار نیست. این شوخی ها بی معنی هستند و موجب بی اهمیتی نسبت به مسئله یا گسرتش اغراق آمیز ترس خواهند شد. ترس و وحشت و ناآگاهی از خود بیماری خطرناک ترند و این رفتار ها به این احساسات دامن خواهد زد. مردم حالا در امریکا، مکررا می پرسند که آیا می توان به رستوران های چینی رفت یا نه؟ آن ها از هر شخصی که ظاهر چینی دارد دور می شوند. حتی خیال می کنند استفاده از محصولات چینی موجب انتقال ویروس خواهد شد! این البته به این معنا نیست که نباید اقدامات احتیاطی انجام داد. اما مگر گسترش یک بیماری به یک نژاد خاص مربوط می گردد که بتوان چینی ها را مسخره کرد؟ ایا بیماری فقط به چینی ها اختصاص دارد؟

تفاوت، دلیل نفرت نیست

اپیدیمیولوژیست ها منشا کرونا را برخی از مواد غذایی - از جمله خفاش اعلام- کرده اند. این باعث شده کمپین هایی در سراسر جهان علیه مصرف برخی مواد غذایی تشکیل گردد. اما این بهیچ وجه نباید موجب تمسخر چینی ها گردد. ممکن است امریکایی ها، آلمانی ها، استرالیایی ها و البته چینی ها عادات غذایی متفاوتی داشته باشند. یک امریکایی ممکن است چیزری را بخورد که یک چینی به آن نزدیک هم نمی گردد. این فقط تفاوت فرهنگ است. چیز های آمریکایی وجود دارد که مردم چینی نمی خورند و چیز هایی چینی که آمریکایی ها نمی خورند. این بدان معنا نیست که باید از یکدیگر بترسیم. علاوه بر این، باید دقت کرد که کمپین ها علیه مصرف برخی مواد غذای اتفاقا در خود چین آغاز شده است. چرا که درصد بسیار اندکی از چینی ها حیوانات عجیب و غریب را به دلیل خرافاتی که در مورد تاثیر آن بر سلامتی وجود دارد، می خورند. خرافاتی که ممکن است در همه جای جهان وجود داشته باشند. وگرنه اکثریت چینی ها هم مانند دیگر مردم جهان به سلامت خود اهمیت می دهند.

همه ما دوستانی داریم که ممکن است از کشور های دیگری آمده باشند و یا عادات متفاوتی داشته باشند. اما هیچکدام از این ها نباید موجب تنفر ما از یک دیگر گردد. مرز های ملی هیچ وقت ما را از بیماری محافظت نمی کند. هر چقدر هم که دیواری را بلند بسازیم نمیتوان از ورود بیماری های مختلف جلوگیری کرد. اما من فکر می کنم روابط ما با افرادی که از مرز های ما عبور می کنند می تواند جهانی امن تری برای ما بسازد.