بازی آمریکا در آسیای مرکزی برای مقابله با چین - مجله جاودان

با ما همراه باشید و با تور ارزان چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

به گزارش خبرنگار دفتر منطقه ای خبرنگاران، آندره سرنکو کارشناس و تحلیلگر مسائل سیاسی منطقه با اشاره به فعالیت های چند ساله اخیر آمریکا در آسیای مرکزی به اهداف این کشور در منطقه پرداخت.

در این مطلب آمده است: فعالیت آمریکا در آسیای مرکزی یک بازی کاملاً در جهت استراتژی یورو-آتلانتیک (اروپا- آتلانتیک) برای مهار گسترش دنیای پکن، طی دو یا سه سال گذشته است که به طرز فعالی تبلیغ شده است.

اولین گام در اجرا و تحقق این استراتژی در آسیای مرکزی، تغییر شکل حضور نظامی - سیاسی آمریکایی ها در افغانستان بود که به واشنگتن اجازه می دهد نه تنها از دام بلندمدت و ناامید افغانستان خارج گردد، بلکه مسائل جدی جدیدی برای چین ایجاد کند.

در کرملین اطلاعات مربوط به ظهور پایگاه نظامی آمریکا در یکی از جمهوری های آسیای مرکزی، به مثابه یک تحقیق و تحریک مقدماتی سیاسی در نظر گرفته شده است که واکنش سرگئی شایگو وزیر دفاع روسیه در سفرش به شهرهای دوشنبه و تاشکند را به دنبال داشت و منجر به دعوت از امامعلی رحمان رئیس جمهور تاجیکستان برای شرکت در جشن روز پیروزی جنگ دنیای دوم در مسکو شد.

گفته می گردد که در ملاقات رحمان و پوتین، مسائل مربوط به بحران افغانستان مورد بحث و آنالیز نهاده شد.

به گفته این کارشناس، تحول و تغییر حضور آمریکایی ها در افغانستان و به طور کلی منطقه در درجه اول به منافع چین ضربه خواهد زد.

خروج آمریکایی ها از افغانستان شرایط ایالات متحده را در درگیری های طولانی مدت افغانستان تغییر می دهد. ایالات متحده به یک واسطه و داور خارجی تبدیل می گردد که نه تنها خدمات آنها توسط دولت افغانستان و طالبان که نیرویی هستند که در فدراسیون روسیه ممنوع هستند، مورد احتیاج خواهد بود، بلکه توسط همسایگان این کشور، در درجه اول جمهوری های آسیای مرکزی نیز مورد احتیاج هستند.

حتی بدون ایجاد پایگاه نظامی، فقط به لطف کوشش های دیپلماتیک و ایجاد پروژه های کوچک سرمایه گذاری، باید در آینده نزدیک انتظار تقویت موقعیت سیاسی ایالات متحده در منطقه آسیای مرکزی را داشت.

با خارج شدن نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، ایالات متحده به طور اتوماتیک مسئله و مسائل افغانستان را به کشورهای منطقه در درجه اول به چین، روسیه، هند، پاکستان، ایران، ترکیه و عربستان سعودی منتقل می نماید.

چین مجبور خواهد شد فعالانه درگیر حل و فصل مسائل افغانستان گردد و به تنهایی بار حل مسائل این کشور و دیگر مسائل جنبی منطقه را به دوش بکشد.

این احساس مسئولیت تنها به این دلیل که پکن ادعای صندلی ابرقدرت دنیای را دارد، نیست؛ بلکه افغانستان به طور مستقیم با جمهوری خلق چین هم مرز است.

خروج نیروهای آمریکا و ناتو از افغانستان منجر به از بین رفتن زیرساخت های گسترده برای غرب می گردد که این موضوع عمدتا به پاکستان ، شریک اصلی چین در منطقه بستگی دارد. با توجه به بحران کنونی مالی و اجتماعی پاکستان، از دست دادن درآمد حاصل از ترانزیت ضربه شدیدی به اسلام آباد وارد خواهد نمود که چینی ها مجبورند آن را تامین نمایند. از این گذشته ، سقوط مالی پاکستان به برنامه های پکن برای ایجاد یک کریدور حمل و نقل فرا منطقه ای از چین به وسیله پاکستان خاتمه خواهد داد.

در اینجا ما هنوز از تنش های سیاسی احتمالی در این کشور صحبتی نمی کنیم که خود تهدیدی برای تضعیف متحدان چینی است.

این کارشناس معتقد است در پس زمینه جهش احتمالی ایالات متحده از افغانستان به آسیای مرکزی، ممکن است این حضور و جهش به یک طرح نسبتاً جذاب برای تغییر شکل حضور نظامی - سیاسی آمریکا در منطقه تبدیل گردد که هم از کارآیی بیشتری برخوردار است و هم در برابر رقبای ژئوپلیتیک کمتر آسیب پذیر است.

بسیاری از گروه های جدی و نخبگان محلی مطمئناً به حضور آمریکایی ها در منطقه آسیای مرکزی واکنش نشان خواهند داد. آمریکا اگر امکانات زیادی با خود نیاورد حتما پول زیادی را با خود خواهد آورد.

چین و روسیه که آرزوی یک دنیا چند قطبی را دارند، به زودی آن را در منطقه به طور کامل دریافت می نمایند. به نظر می رسد آمریکا در شکل و شمایل و فلسفه هنرهای رزمی آماده می گردد تا انرژی، قدرت و خواسته های خود را علیه منتقدان و رقبای خود در اوراسیا راهنمایی کند.

به طور معین اولویت آشکار واشنگتن در اینجا پکن است، آمریکا دام سیاسی خود را به طور سیستماتیک در امتداد مرزهای غربی و کشورهای همسایه چین در افغانستان ، پاکستان و آسیای مرکزی پهن می نماید و هم اکنون باید منتظر بمانیم که چین در این بازی عظیم جدید با ایالات متحده چه حرکتی خواهد نمود.

انتهای پیغام/ح