فیلم حوا، مریم، عایشه فرصتی برای مهاجران افغان - مجله جاودان

برای سفر با تور پوکت همراه ما باشید.

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، نخستین فیلم بلند داستانی صحرا کریمی به نام حوا، مریم، عایشه که در جشنواره های متعددی مانند ونیز، بوسان، کلکته و … به نمایش درآمده است به تازگی در ایران روی پرده سینماهای هنرو تجربه رفته است.

کریمی که خود دغدغه زنان مخصوصا زنان افغان را دارد در این اثر روایتی از زندگی سه زن افغانستانی از سه طبقه اجتماعی متفاوت در کابل را به تصویر کشیده است.

صحرا کریمی در ایران به جهان آمده، بزرگ شده، تحصیل نموده و به گفته خودش از نسل دوم مهاجران افغان به ایران است. او در اسلواکی رشته سینما خوانده و دکترای کارگردانی دارد.

او در راه رسیدن به خواسته ها و شکستن کلیشه های مردسالارانه رایج در کشورش رئیس افغان فیلم که سازمانی مانند سازمان سینمایی در ایران است، شده است و به گفته خودش می خواهد صدای زنان سرزمینش باشد تا شاید در نهایت تغییری ایجاد گردد!

ایسنا به بهانه اکران حوا، مریم، عایشه در سینماهای هنروتجربه که در واقع اولین فیلمی هم است که از سینمای افغانستان در سینماهای ایران به نمایش درآمده، نشستی را با حضور صحرا کریمی نویسنده و کارگردان این اثر، کتایون شهابی تهیه نماینده و اصغر آبگون مدیر صدابرداری برگزار نموده است.

در ادامه بخشی از این مصاحبه که هر یک از مهمانان به اهمیت اکران این اثر در ایران پرداخته اند منتشر می گردد و به زودی مشروح این گفت و گو در ایسنا منتشر خواهد شد.

کتایون شهابی تهیه نماینده حوا، مریم، عایشه که خود نیز دغدغه زنان دارد گفت: این فیلمی است که ما ایرانی ها باید آن را ببینیم زیرا ضروری است تا افغان هایی که سالهاست با ما زندگی می نمایند را بشناسیم. ما به نوعی مدیون این افراد هستیم. حدود سه میلیون افغان به ایران آمدند و در بازسازی کشور ما بعد از جنگ یاری کردند. همه جا با ما هستند ولی دیده نمی شوند، اسم ندارند و حالا این فرصتی است که ما به آنها فرصت دهیم و نشان دهیم آنها چقدر شبیه ما هستند.

صحرا کریمی کارگردان و نویسنده این اثر نیز بیان نمود: ایرانی ها باید بیایند این فیلم را ببیند زیرا من اینجا و در ایران به جهان آمدم و در همین کشور دیپلم گرفتم و اولین گام سینمایی ام را برداشتم. بیایند این فیلم را ببینند تا متوجه شوند که اگر به افغانها فرصت داده گردد می توانند چه کارهایی در ایران انجام دهند. من و فیلمم نتیجه همان فرصت دادنها هستیم.

او درباره شرایط فیلمسازی در افغانستان و تعداد کارگردانان زنی که در این کشور فعالیت می نمایند، شرح داد: درحال حاضر 4 کارگردان زن فعال در افغانستان داریم که دو مستند ساز و سه داستانی ساز هستند. البته علاقمندان سینما زیاد هستند و فیلم کوتاه می سازند. اکنون نسل جدیدی از تحصیل نموده ها توانسته اند در جشنواره های بین المللی شرکت نمایند و از اتفاقات افغانستان سخن بگویند و به نوعی میتوان گفت در چند سال اخیر سینمای افغانستان را بیشتر زنان به جهان معرفی نموده اند و نکته جالب این است که بیشتر آن ها مخصوصا فیلمسازان زن ما نیز در ایران به جهان آمده و بزرگ شده اند.

این کارگردان با اشاره به اینکه در این جهت خیلی ها به من یاری کردند تا درس بخوانم و به چیزی که می خواستم برسم بیان نمود: من وظیفه خود می دانم که حالا یاری های آنها را پاسخ دهم چراکه اگر جهت طبیعی خودم را طی می کردم شاید الان 6 بچه داشتم و مشغول غذا پختن بودم. در این راه خیلی ها دست من را گرفتند و در جهت درستی راهنمایی کردند. همواره فکر می کنم از بین یک جمعیت 3، 4 میلیونی مهاجر افغان در جنوب شهر تهران، چرا من باید چنین سرنوشتی داشته باشم!؟ اما می دانم همه اینها دلیلی دارد. بنابراین افغانستان را باید ساخت و کلیشه ها را باید شکست و این کار زمانی به انجام می رسد که یک دل صادق داشته باشید و با تمام زخم هایش دوست داشته باشید آن را و گرنه با وجود تمام سختی ها و تحقیر و نادیده گرفتنم در افغانستان، من نمی توانستم آن را تحمل کنم و این را میدانم که من تنها یک نفر نیستم و هر قدم که برمی داریم صحبت بر سر یک نسل است.

اصغر آبگون مدیر صدابرداری این فیلم نیز که در زمان ساخت و فراوری آن در افغانستان حضور داشته با اشاره به اینکه در طول تاریخ ترک های عثمانی دربعد از جنگ جهانی دوم در آلمان شرایطی مانند مهاجران افغان در ایران داشتند و حالا اینقدر پیشرفت نموده اند که رادیو تلویزیون اختصاصی و جایگاهی هم دارند، اظهار کرد: افغان ها علیرغم اینکه در ایران سختیهای زیادی کشیدند اما دیده نشدند. فیلمهای مختلفی درباره آنها ساخته شده که همه زوایای متفاوتی نسبت به نگاه انسانی به ملیت افغان دارد ولی واقعیت این است که ما باید از دریچه سینما به آن نگاه کنیم. در سینما همه چیز پوشش سینمایی پیدا می نماید و همه چیز تحت کنترل است تا حتی صدای طرقه دراماتیزه است. با این اوصاف وظیفه من این است که به گونه ای به کار نگاه کنم که در بحرانی ترین شرایط موجود هم کار درستی فراوری گردد.

او با بیان اینکه باید تمام عوامل برای ساخت این فیلمها دغدغه داشته باشند، زیرا راه سختی است ادامه داد: در دوره ای که برای فیلمبرداری در افغانستان بودیم 5 بار حمله شد و یکی از آنها در نزدیکی خانه ما رخ داد که بیش از 150 نفر کشته شدند. کار کردن در آن شرایط بسیار مهم است و از این بابت شرایط سختی داشتیم. فیلم ما فراوری شد و به ثمر نشست اما مشخص نیست که زمان دیگری هم می توان چنین اثری ساخت یا نه.

به گزارش ایسنا در این فیلم آرزو آریا پور نقش حوا، فرشته افشار در نقش مریم و حسیبا ابراهیمی در نقش عایشه ایفای نقش می نمایند. این بازیگران در جشنواره فیلم های آسیایی لس آنجلس جایزه بهترین بازیگر زن را به طور مشترک دریافت کردند.