هر ایرانی هر چند سال یکبار سینما می رود! - مجله جاودان

به گزارش ایسنا، امروز مشکل سینما تنها کمبود سالن و جایگاه نیست و مشکل بی مهری است که مردم به این پرده نقره ای و هنر هفتم دارند. نگاهی به آمار بازدید از فیلم های سینمایی در سال های اخیر و بویژه دو سال شیوع کرونا نشان م یدهد که سینما در ایران عملا به نفس نفس افتاده و این صنعت در کشور رو به ورشکستگی است.

اوضاع به حدی وخیم است که حتی برگزاری بزرگترین جشنواره سینمایی کشور (جشنواره فیلم فجر) هم نتوانسته آنطور که باید رونق را به سینما های کشور برگرداند و در همین استان دو میلیون نفری کرمانشاه تنها 3800 نفر از فیلم های جشنواره تماشا کردند!

مهدی ربانی نژاد معاون هنری سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه چهارشنبه (27 بهمن) در آیین تجلیل از عوامل اجرایی برگزاری نهمین دوره جشنواره فیلم فجر استان به تشریح بخشی از شرایط اسفبار سینما های کشور و استان پرداخت.

ربانی نژاد با بیان اینکه اطلاعات دقیقی از شرایط سینما در سال های ابتدای انقلاب نداریم، گفت: تقریبا از سال 1364 اطلاعات و آمار در این زمینه مستند است و اگر مقایسه ای میان شرایط سینما در این سال و سال 1398 که سال پیش از شیوع کرونا در کشور محسوب می گردد داشته باشیم، متوجه شرایط اسفبار سینما در کشور و استان می شویم.

این مسئول گفت: سال 1364 سینما در ایران فروشی 562 میلیون تومانی را تجربه نموده و این درحالیست که قیمت بلیت در این سال 73 ریال بوده است. سال 1398 که اوج فروش سینما ها بوده، اندازه فروش سینما ها حدود 300 میلیارد تومان بوده و این درحالی است که قیمت بلیت سینما در این سال یازده هزار و 500 تومان بوده است.

هر ایرانی هر 3 سال یکبار سینما می رود

وی اضافه نمود: اگر مقایسه مخاطبان سینما را هم در سال های 64 و 98 داشته باشیم، در سال 64 حدود 77 میلیون و 159 هزار نفر به سینما رفتند و این درحالی است که جمعیت کشور در آن سال حدود 46 میلیون نفر بوده و یعنی میانگین سینما رفتن به ازای هر فرد 1.56 مرتبه در سال بوده است.

وی اضافه نمود: سال 98 این شاخص به کمتر از سه دهم رسیده است، یعنی تقریبا هر ایرانی در سال های اخیر هر سه سال یکبار سینما رفته است.

معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه گفت: سال 64 فیلم عقابها سه میلیون و 246 هزار نفر مخاطب داشت و با گذشته بیش از 34 سال در سال 98 هم فیلم مطرب هم همین حدود یعنی سه میلیون و 298 هزار نفر مخاطب داشته است، اما باید توجه داشت که جمعیت کشور طی این سال ها تقریبا دو برابر شده است.

ربانی نژاد گفت: بعلاوه مقایسه محتوای فیلم عقابها و مطرب نشان دهنده تغییر ذائقه سینمایی مردم است که در جای خود جای بحث دارد.

این مسئول به تشدید شرایط اسفبار سینما ها در دوران شیوع کرونا هم اشاره نمود و اضافه نمود: اینکه در یک استان دو میلیون نفری با برگزاری بزرگترین جشنواره سینمایی کشور تنها 3840 نفر مخاطب فیلم های جشنواره می شوند خود گویای شرایط اسفبار سینما بویژه در استان است.

ربانی نژاد گفت: سال جاری به علت شرایط کرونایی جهت اکران فیلم های جشنوراه فیلم فجر مجموعا بیش از 8480 جایگاه در سانس های مختلف ظرفیت ایجاد کردیم، اما تنها 3840 نفر از فیلم ها بازدید کردند.

وی اضافه نمود: بعضی فیلم ها مجموعا در هر سه سینما حتی 10 نفر هم مخاطب نداشتند و بعضی فیلم ها با چهار یا شش بازدید نماینده اکران شدند.

یک سوم سالن های سینمایی در تهران است/ 150 سالن در 20 استان توزیع شده است!

معاون هنری سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه در ادامه به بی عدالتی در توزیع سالن های سینمایی در کشور هم اشاره نمود و افوزد: در کشور 631 سالن سینمایی داریم که فقط 221 سالن یعنی یک سوم آن در تهران است. 106 سالن دیگر هم به تعداد مساوی میان دو استان اصفهان و خراسان رضوی توزیع شده است.

وی اضافه نمود: استان های آذربایجان شرقی و فارس هم هرکدام 30 سالن دارند و 95 سالن دیگر میان پنج استان دیگر توزیع شده است. حدود 150 سالن دیگر نیز میان بیش از 20 استان مابقی توزیع شده است!

معاون هنری سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه اعلام نمود: در همین استان کرمانشاه ما سه سینما با حدود هفت سالن داریم که البته بعضی سالن های آن بسیار کوچک است و واقعا شبیه سالن سینمایی نیست.

وی اضافه نمود: 13 شهرستان دیگر استان هیچکدام سینما ندارند، یا اگر داشته اند تعطیل شده اند.

وی اضافه نمود: در مجموع باید گفت امروز آژیر قرمز سینما ها به صدا درآمده و عمده سینما ها روبه ورشکستگی هستند، چرا که در همین جشنواره فیلم فجر که فیلم های دست اول اکران می شوند در استان 96 میلیون تومان فروش داشتیم که اگر هزینه تبلیغات را کم کنیم رقم کمی برای سینماداران باقی می ماند.

ربانی نژاد گفت: سینما امروز یک ابزار تفریحی صرف نیست و یک ابزار توسعه فرهنگی محسوب می گردد و باید مسئولین حساسیت ویژه ای در این زمینه داشته و مسائل این حوزه و عدم استقبال مخاطبان را ریشه یابی نمایند.