پروفسور هاروارد: چگونه خود را دوست داشته باشیم؛ حتی وقتی احساس می کنیم آدم بدی هستیم! - مجله جاودان

همکار شما یک پیروزیت بزرگ کسب کرده و از شما پیشی گرفته است؛ یک آشنا در خانواده توجه همه را به خود جلب کرده و باهوش تر از شما نشان می دهد یا اینکه دوستی به سرعت پله های پیروزیت در زندگی را طی می کند که باعث می شود احساس شکست کنید و اینکه شما هیچ وقت پیروز نمی شوید.

آیا شما در همه این شرایط ها آدم بدی هستید؟

سوزان آ. دیوید (Susan A. David)، دکترای روان شناسی می گوید: کاملا نه! احساسات قوی و شدید فقط بخشی از زندگی هستند. مهم است چگونه تصمیم بگیرید این احساسات را کنار بگذارید و ازشان دور شوید.

دیوید یک روان شناس در دانشکده پزشکی هاروارد و یک سخنران TED است. او در حال مطالعه روی احساسات انسان ها و چگونگی تاثیرشان روی شخصیت آن ها است. تحقیقات او نشان می دهد افرادی که دارای حس دلسوزی بیشتری نسبت به خود هستند؛ انگیزه و پیروزیت بیشتری کسب می کنند.

این روان شناس در پست آخر وبلاگ خود برای TED Ideas، نکات کاربردی درباره چگونگی برخورداری از مهربانی نسبت به خود یا به تعبیر دیگر دوست داشتن خودمان ارائه داده است؛ به ویژه هنگامی که روحیه ما خراب است و احساس ضعف و شکست می کنیم.

سعی نکنید احساسات ناخواسته را کنار بزنید یا انکار کنید

دیویو در TED Talk خود احساسات را به یک کیک شکلاتی تشبیه می کند.

تصور کنید یک کیک شکلاتی بسیار خوشمزه در یخچال است. حالا سعی کنید آن را نادیده بگیرد و بدان بی توجه باشید. هرچه بیشتر تلاش کنید؛ احتمالا کمتر پیروز خواهید شد. احساسات هم چنین شرایطی دارند.

دیوید توضیح می دهد: تحقیقات درباره سرکوب کردن عواطف و واکنش های هیجانی نشان می دهند وقتی نادیده یا کنار گذاشته می شوند؛ قوی تر خواهند شد.

نادیده دریافت و انکار احساسات به شما کمکی نخواهد کرد و برعکس اجازه می دهد آن ها شما را کنترل کنند.

احساسات خود را بپذیرید و تایید کنید؛ مهم خوب یا بد بودن این احساسات نیست؛ بلکه بپذیرید چنین احساسی دارید.

وارد حالت مراقبه شوید

دیوید ما را تشویق می کند که احساسات خود را به شکل یک داده (Data) نگاه کنیم. سعی کنیم منبع خشم، عصبانیت، استرس و ناامیدی خود را درک کنیم. با کنجکاوی به احساسات خود نزدیک شوید و از خودتان بپرسید این احساس به شما چه می گوید؟

دفعه بعدی که درگیر یک احساس چالش برانگیز شدید؛ این مراقبه را امتحان کنید. با خود بگویید: من متوجه می شوم که احساسم … (خودتان جای خالی را پر کنید).

به عنوان مثال، در محل کار استرس دارید. به جای اینکه به خودتان بگویید استرس دارم؛ بگویید متوجه می شوم که استرس دارم.

این پذیرش به شما کمک می کند تا ببینید چرا این احساس به سراغ شما آمده است و قضاوت درباره آن را حذف می کند. در عوض، دنبال چرایی آن می روید.

از مراقبه به ترسیم پاسخ برسید

اگر بتوانید نفس عمیقی بکشید و بعد بفهمید چه چیزی باعث این احساس شده است؛ نیمی از راه را رفتید.

دیوید می گوید وقتی بتوانید درباره احساسات و تجربیات خود کنجکاو شوید؛ 50 درصد جهت دلسوزی و ترحم نسبت به خودتان را رفتید.

اکنون سعی کنید بهترین اقدام را انجام دهید. پرسش بعدی که باید از خودتان بپرسید این است: کدام کار و اقدام مرا به سوی ارزش هایم (اهدافم) سوق می دهد؟

وقتی در محل کار استرس دارید؛ می تواند دلایل زیادی داشته باشد. وقتی منبع استرس را شناسایی کنید؛ گام بعدی باید به چگونگی رفع آن فکر کنید.

منبع