زندگی در خانه های عمودی زیر چتر قوانین - مجله جاودان

جهت دریافت خدمات بازسازی آپارتمان با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.

به گزارش خبرگزاری تنسیم، روزنامه تهران امروز درباره ضرورت های آپارتمان نشینی نوشت: رشدجمعیت شهری و گذر زمان در چند دهه گذشته عاملی شد تا تغییرات بنیادی و اساسی در نحوه و شکل زندگی مردم به وجود آید؛ تغییراتی که گاه از سر شوق و اشتیاق بود. این تغییرات به مرور زمان در شرایطی وارد جامعه می گردد که حتی فکر کردن به جایگزین شدن ماشین به جای درشکه، استفاده از تلفن همراه به جای باجه های تلفن و بسیاری از وسایل مدرن امروزی برای نسل های پیشین کار بسیار سختی بود.

از سوی دیگر تغییراتی نیز از سر اجبار و احتیاج درجامعه به وجود آمد که دیگر چاره ای برای حل آن وجود نداشت و باید به آن تن داده می شد.خارج شدن خانه ها از فضایی که وسعت آن امروزه برای نسل جدید کمتر در تخیل می گنجد وتبدیل شدن آنها به خانه هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه ای که هر خانه روی خانه ای دیگر بنا شده، مدلی از زندگی را در خانه هایی به نام آپارتمان به وجود آورده است. مدلی که زندگی در آن خلاف زندگی در خانه های حیاط دار و بزرگ تابع قواعد و قانون خاص خودش است.آپارتمان ها بنا به تعریف، واحدهایی از یک مجموعه ساختمانی هستند که در عرصه واحد، از یک پلاک ثبتی خاص با واحدهای مستقل با سند تفکیکی خاص و مجزا بنا شده اند. با توجه به شروع ساخت و ساز مجتمع های آپارتمانی از دهه 40 که تعداد آنها ازتعداد انگشتان دست فراتر نمی رفت، قانون تملک آپارتمان ها در سال 1343 به تصویب رسید و آیین نامه اجرایی آن نیز چهار سال بعد یعنی 1347 تدوین شد.

اصلاح آیین نامه اجرایی آپارتمان ها در دهه 60 در حالی مورد بازبینی مجدد نهاده شد که مردم در این دهه به زندگی در آپارتمان روی آورده و در کشاکش زندگی در آنها با مسائل مختلفی روبه رو شده بودند. مسائل زندگی آپارتمانی از زمانی شروع شد که خانواده ها همچنان پیرو زندگی سنتی خود در خانه های حیاط دار بودند؛ به گونه ای که صحبت کردن با صدای بلند، رفت و آمد در هر زمان از شبانه روز، بلندی صدای تلویزیون، رادیو و ضبط صوت تا آن میزان که تمایل دارند و بسیاری از نمونه های دیگر، با این تفکر که چهار دیواری اختیاری است همچنان بر آن شیوه زندگی سنتی پا فشاری می کردند، بدون آنکه توجه به حقوق همسایه دیوار به دیوار یا همسایه طبقه پایین یا بالایی خود داشته باشند. مردم ما اگر چه ازخانه های حیاط دار به آپارتمان های چند طبقه کوچ نموده اند، اما نمی توانند درخانه های خود آرام بگیرند. آنها یا از مزاحمت همسایگان در عذاب هستند یا موجب مزاحمت همسایگان دیگر می شوند.

به طوری که معتقدند پولش را داده اند و هرگونه که بخواهند، می توانند زندگی نمایند و شاید هم به این دلیل است که از سکوت در آپارتمان ناراضی به نظر می رسند اما در دنیای امروز با افزایش روبه رشد جمعیت، تنها راه کنار آمدن بااین موضوع، داشتن فرهنگ و قوانین آپارتمان نشینی است یا اینکه از شهر خارج و در شهرک های اطراف ساکن شوند. فرهنگ، جزو لاینفک هر زندگی آپارتمان نشینی است و نادیده دریافت این بخش مهم در زندگی آپارتمانی به وجود آورنده بخش بزرگی از مسائل اجتماعی و معضلات روانی در این محدوده است. رسیدن به یک فرهنگ واحد در هر مجموعه آپارتمانی با درنظر دریافت این موضوع که هر خانواده ساکن درهر واحد مسکونی فرهنگ خاص خودش را دارد، همسو وهمراه کردن همه فرهنگ ها با یکدیگر در یک فرهنگ در عرصه عمل، کاری غیر ممکن به حساب می آید.

با این حال وارد شدن و زندگی کردن در مجتمع های آپارتمانی دو اصل بدیهی است: با توجه به محدودیت های زندگی آپارتمان نشینی نخست باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده گردد و دیگر آنکه کسی در انتظار رعایت حقوق و قوانین صرفا از جانب دیگران نباشد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، مسائل آپارتمان نشینی و اختلاف میان همسایگان در نتیجه نادیده دریافت این دو نکته اساسی است که به وجود می آید.

به گونه ای که آنها در یک جمع بندی ساده معتقدند توافق نداشتن ساکنان در نحوه استفاده از مشاع ها، وجود سلیقه های گوناگون، فرهنگ ها و اختلاف محسوس اجتماعی میان ساکنان، نبودن ضوابط و مقررات پیشرفته برای طراحی، ساخت و بهره برداری از مجتمع ها، بی توجهی ساکنان به حقوق همسایگان و الزام نداشتن آنها به جبران خسارت های احتمالی فقط بخشی از این مسائل بوده یا باعث ایجاد مسائل است. فرهنگ آپارتمان نشینی به معنای توجه به آداب، قواعد و الزام های زندگی در محیط جمعی، یعنی آپارتمان نشینی معنا و مفهوم پیدا می نماید و دوری از آن باعث بالا رفتن مسائل اجتماعی می گردد. بخشی از این مسائل اجتماعی خود را در اعتراض ها و شکایت های گوناگون در کلانتری ها و دادسرها نشان می دهد.

شکایت و دادرسی و آنچه حق قانونی به حساب می آید فقط یک روی سکه است و روی دیگر را باید در کاسته شدن از ارزش همسایه و همسایه داری جست وجو کرد. همسایه ای که در فرهنگ کهن، احادیث و آموزه های دینی ما برای آن سفارش های بی شماری شده است.

یکی از مزایای ارتباط و دوستی با همسایه ایجاد امنیت و آرامش برای مسلمانان در یک شهر توسط خود مردم است. در روایات داریم که 40 خانه پهلویی، 40 خانه عقبی و 40خانه جلویی به عنوان همسایه محسوب می شوند.چنانچه از حضرت رسول(ص) روایت داریم که فرمودند اگر ستم نبود می گفتم همسایه از همسایه ارث می برد.ارتباط با همسایه و حقوقی که همسایه بر همسایه دارد را می توان در چارچوب مسائل اخلاقی حل و فصل کرد.

شاید بتوان آپارتمان نشینی را مقیاس کوچکی از یک کشور یا شهر در نظر گرفت که وضع قوانین و مقررات در ایجاد نظم و هماهنگی در آن نقش بسیار مهم و اساسی را ایفا می نماید. اگر برای اداره شهر یا کشور احتیاج به حضور مدیر یا مدیرانی در رأس امور است، اداره آپارتمان نیز احتیاجمند حضور مدیر یا مدیرانی از داخل خود مجموعه است تا بتوانند قوانین و مقرراتی را برای اداره، کنترل و حتی هماهنگ کردن خانواده های ساکن در آپارتمان وضع نمایند و به اجرا درآورند که این مهم در آیین نامه اجرایی قانون آپارتمان وضع شده است.

خبرنگاران : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می گردد.