سود امنیتی و مالی آمریکا از برگزیت ، کارویژه انگلیس پس از خروج از اتحادیه اروپا چیست؟ - مجله جاودان

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با ارزان ترین تور ایتالیا همراه شوید و از شهرهای زیبای رم، فلورانس و ونیز شهر روی آب دیدن کنید و بنای کولوسئوم را ببینید.

به گزارش، انگلیس بالاخره پس از سه سال کش وقوس با اتحادیه اروپا و همچنین تنش احزاب کارگر و محافظه کار با یکدیگر، اواخر شب گذشته از اتحادیه اروپا خارج شد. در این اتفاق مهم، عوامل بسیاری دخیل بودند؛ اما نقش آمریکا در این میان را شاید بتوان یکی از مهم ترین کاتالیزور های به خاتمه رسیدن برگزیت دانست.

انگلیس در 23 ژوئن 2016 به وسیله همه پرسی، اولین کشوری بود که پس از تشکیل اتحادیه اروپا عزم خود را برای خروج از اتحادیه اروپا جزم کرد و این در حالی است که علی رغم دیگر قدرت های اروپای غربی، با تأخیر و بی میلی در سال 1973 به جامعه اقتصادی قاره سبز پیوست. انگلیس یکی از بنیان گذاران اقتصاد اتحادیه اروپا بود و علت ورود با تأخیر لندن به باشگاه قدرت های اروپایی، افزون بر عدم تمایل سال های ابتدایی این کشور برای عضویت در این مجموعه، به مخالفت شدید شارل دوگل، رئیس جمهور وقت فرانسه بازمی شود.

از نظر دوگل، انگلیس، اسب تروای آمریکا بود و اعتقاد داشت که ورود این کشور به جامعه اقتصادی اروپا، نفوذ آمریکا را در این مجموعه تسهیل می نماید. رئیس جمهور اسبق فرانسه با آتلانتیک گرایی انگلیسی ها مخالف بود و بر این عقیده اصرار داشت که ساختار سیاسی - فرهنگی، ماهیت و بافت اقتصاد انگلیس کاملاً با دیگر دولت های اروپایی متفاوت است. از طرفی، نسبت به شکل گیری جامعه بزرگ آتلانتیکی به رهبری واشنگتن، حساس بود و آن را رد می کرد.

نگرانی شارل دوگل، سنگ بنای نضج دریافت دو تفکر امنیتی اروپایی به سرکردگی فرانسه در اتحادیه اروپا و آتلانتیکی به رهبری انگلیس بود. انگلیس با تفکر آتلانتیکی، اعتقاد راسخی به درهم تنیدگی امنیتی - سیاسی آمریکا با اروپا با ابزار ناتو داشت و در مقابل، فرانسه بر مستقل بودن سازوکار دفاعی - امنیتی و شکل گیری ارتش اروپایی تأکید می کرد. علی رغم اینکه هر دو دیدگاه درنهایت بر سر همکاری پیمان آتلانتیک شاقتصادی (ناتو) با آمریکا به یک نقطه مشترک رسیدند، اما تفکر نگاه اروپاگرا پس از تغییر شکل جامعه اقتصادی اروپا به اتحادیه اروپا متعاقب جنگ سرد، منتقد چتر امنیتی آمریکا شد و با حمایت کشور های قدرتمند این قاره همچون آلمان، به دنبال استقلال در زمینه دفاع جمعی از واشنگتن بود.

خروج انگلیس از اتحادیه اروپا از یک سو باعث تقویت جریان های پان اروپائیسم در قاره سبز شده و از سوی دیگر، وزنه آتلانتیک گرای انگلیس را تضعیف کرد. با این حال، سیاست ترامپ در حمایت از برگزیت به طور ویژه بر دو حوزه اقتصادی و امنیتی متمرکز است.

آمریکا گرچه با دیگر کشور های اروپایی ازجمله فرانسه و آلمان، روابطی محکمی دارد، اما نباید فراموش کرد که رابطه لندن و واشنگتن، بسیار ویژه است. انگلیس در اغلب موارد، سیاست های آمریکا در بروکسل را بازتاب داده و همراهی این کشور با کاخ سفید در جنگ سال 2003 علیه عراق و همچنین نقش برجسته مستأجر عمارت داونینگ استریت در قانع کردن اعضای اتحادیه اروپا برای پیوستن به تحریم های هسته ای ایران، حضور آن ها در ائتلاف خود خوانده علیه داعش و تحریم روسیه در سال 2014، همگی گویای کار ویژه ای است که لندن در ارتباطات خود با واشنگتن تعریف نموده است. واگذاری فرماندهی ائتلاف دریایی آمریکا در خلیج فارس به انگلستان را نیز در این راستا باید ارزیابی کرد. با این نگاه، جدا کردن چنین عضو تأثیرگذار و قدرتمندی که چهارمین اقتصاد دنیا نیز هست، می تواند موقعیت برتر آمریکا در مقابل اروپا را تقویت کند و آن ها را به تبعیت از سیاست های خود وادارد.

جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی آمریکا در بهار امسال طی گفتگویی با رسانه ها در مورد برگزیت تصریح نموده بود: من فکر می کنم که این اتفاق به طور خاص به ما در ناتو یاری خواهد نمود تا یک کشور مستقل و قدرتمند دیگر داشته باشیم که به ناتو برای داشتن عملکردی مؤثرتر یاری کند. آمریکا هنوز نتوانسته همه کشور های عضو ناتو را به اختصاص دو درصد از بودجه ناخالص ملی به این سازمان نظامی کاملاً مجاب کند، هرچند که بعضی از آن ها گام هایی در این خصوص برداشته اند. از سوی دیگر، ترامپ همیشه از به دوش کشیدن بار اقتصادی ناتو و پرداختن سهم بیشتر، گله نموده است.

نکته مهم دیگر، به طرح ضد ایرانی آمریکا به وسیله باز کردن پای ناتو به غرب آسیا بازمی شود. کشور های اروپایی - همان گونه که هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان تأکید کرد - تمایلی به حضور در این منطقه ندارند و نمی خواهند بخشی از پروژه نظامی آمریکا علیه ایران باشند؛ اما فشار انگلیس به دیگر اعضای ناتو به نیابت از آمریکا، روزنه امید کاخ سفید برای تحقق این بلندپروازی به شمار می آید.

از سوی دیگر، خروج رسمی انگلیس از اتحادیه اروپا، به مفهوم تقویت شدن دلار در برابر یورو خواهد بود. آمریکا اعلام نموده بود که در صورت اجرایی شدن برگزیت، با انگلیس پیمان های دوجانبه تجاری منعقد نموده و این کشور را به شریک اصلی خود در اروپا تبدیل خواهد نمود. این در حالی است که تبعات اقتصادی برگزیت برای اقتصاد اروپا، اولین بار در فرانسه دیده شد.

به نوشته روزنامه فرانسوی لاتریبون، از آوریل 2017 همزمان با شروع مذاکرات خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، تبعات برگزیت با کاهش صادرات محصولات فرانسوی به انگلیس آشکار شد. رشد صادرات محصولات فرانسوی به انگلیس در بازه زمانی 2013 تا 2015 با رشد 16،6 رقم قابل توجهی در مقایسه با سایر کشور های عضو اتحادیه اروپایی بود، اما در سال 2016 - سالی که انگلیسی ها در همه پرسی خروج کشورشان از اتحادیه اروپا رأی مثبت دادند - میزان صادرات فرانسه به انگلیس کاهش یافت و فرانسوی ها از نظر کاهش صادرات به انگلیس پس از آلمان ها در رتبه دوم قرار دریافتد. نظیر همین شرایط در آلمان نیز تکرار شده است. بنا به گفته کارشناسان، برگزیت موجب شده حدود 70 هزار نفر کار خود را در آلمان از دست بدهند و طبق آمار اداره فدرال آلمان، انگلیس تقریباً با 90 میلیارد یورو سومین و مهم ترین بازار صادراتی این کشور بوده است. افت اقتصاد های برتر این قاره، مقارن با کاهش ارزش یورو بوده و در مقابل، آمریکا، برنده این کارزار خواهد بود؛ و بالاخره اینکه برگزیت را می توان گام بلند آمریکا برای توسعه طلبی و یک جانبه گرایی واشنگتن در آن سوی آتلانتیک توصیف کرد؛ گامی که در بلندمدت، موفقیت آن بعید به نظر می رسد.

منبع: آنا