کرونا و لزوم راه اندازی سیستم توریستی پایدار - مجله جاودان

شیوع بیماری کووید 19 در سراسر دنیا، کلیه بخش های اقتصادی را تحت تاثیر قرار داد و از آنجا که گردشگری به عنوان زیرمجموعه بخش خدمات، سهم بسیاری در ایجاد اشتغال و تامین معیشت کارگران دارد، بیشترین آسیب را دیده است. براساس تخمین سازمان بین المللی کار(ILO)، همه گیری می تواند معادل 305 میلیون ضرر شغلی ایجاد کند که بسیاری از آنها در بخش گردشگری هستند. بسیاری از کشورهایی که اقتصادشان وابسته به صنعت گردشگری است با کاهش سریع و شدید فراوری ناخالص داخلی و افزایش خسارات شغلی شده اند. گردشگری داخلی نیز به دلیل اعمال محدودیت های قرنطینه ای نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. شرکت های هواپیمایی، تورهای مسافرتی، آژانس های مسافرتی، اماکن توریستی، حمل و نقل، رستوران ها و هتل ها همگی تحت تأثیر منفی این همه گیری قرار گرفته اند. همه مشاغل و ارائه دهندگان خدمات در امتداد زنجیره ارزش گردشگری از جمله کشاورزی که سبزیجات را برای رستوران تهیه می نماید و راننده تاکسی که گردشگران را از فرودگاه به هتل ها منتقل می نماید همه تحت تأثیر قرار گرفته اند؛ باعث شده است که بیش از 10 میلیون شغل در بخش هواپیمایی متوقف گردد. سهم بالای شغل های غیررسمی و فصلی و وجود کارگران مهاجر، زنان و جوانان در این صنعت، به دلیل عدم بهره مندی از قانون کار، ساعات کاری بیش از حد طولانی، دستمزد پایین، عدم حمایت اجتماعی و تبعیض جنسیتی آسیب پذیرتر هستند.

از آن جایی تمرکز شرکت های کوچک و متوسط در صنایع گردشگری بسیار بیشتر از سایر صنایع است احتمالا شرکت های کوچک و متوسط از انعطا ف پذیری کمتری برای مقابله با هزینه های ناشی از این شوک ها برخوردار هستند. بنابراین با وجود منابع اقتصادی محدود و عدم دسترسی به روش های نوین فناوری، دوره­ی زمانی که بنگاه های اقتصادی کوچک و متوسط می توانند از این بحران جان سالم به در ببرند طولانی تر از بنگاه های عظیم و معتبر خواهد بود. کوشش های بسیاری برای حفظ این صنعت و ایجاد هماهنگی بین المللی با سایر کشورها در دوران بحران کرونا انجام شده است. اهداف در نظر گرفته شده توسط دولت ها را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

1 - تمرکز بر تضمین ایجاد انگیزه میان محافظت از گردشگران (اطلاعات، حمایت از مصرف نماینده، یاری به بازگشت به کشور) و نیروی کار بخش گردشگری. بدین معنا که کشور از بحران کرونا در حوزه گردشگری بتوانند به عنوان فرصتی استفاده نمایند که در آن نیروی کار با آموزش و کسب مهارت های لازم بتواند با حفاظت از گردشگران ورودی، این صنعت را رونق بخشند.

2 - ایجاد اطمینان از بقای مشاغل در کل زنجیره تأمین و با تمرکز ویژه بر شرکت های کوچک و متوسط

3 - ایجاد مکانیسم هماهنگی شامل نیروی کار و اقدامات مناسب برای هدف گذاری بهتر و پشتیبانی از بهبود گردشگری.

دولت ها باید نه تنها برای جبران درآمدهای از دست رفته بلکه برای هدایت در خصوص استانداردها و پروتکل ها برای بازگشایی مجدد مشاغل حوزه گردشگری، دسترسی به بازارهای جدید و همچنین تقویت پتانسیل کارآفرینی در بنگاه های این بخش، اقدامات سریع و شفاف انجام دهند تا امکان دسترسی اقتصادی فوری و آسان برای نیروی کار این بخش فراهم گردد؛ به ویژه برای SMEها که هم از لحاظ تعداد شرکت و هم تعداد نیروی کار سهم بالایی از صنعت گردشگری را به خود اختصاص داده اند. بهره گیری از مهارت های خلاقانه، نوآوری و روش انعطاف پذیری می تواند به وسیله خلق ایده های کارآفرینی در مقاصد گردشگری، نوع محصولات و روش های متفاوت فروش، شرایط را برای بازیابی و بهبود این بخش اقتصادی فراهم آورد. سیاستگذاران می توانند با رویکرد هماهنگ با سایر بخش هایی که از کرونا آسیب دیده اند و استفاده از استراتژی های مدیریت بحران، مجددا سیستم توریستی پایداتر و مقاوم تر نسبت به هر گونه شوک در آینده را راه اندازی نمایند.